24uur Sessie: De Palmentuin

Voldoet een school van nu nog wel aan de eisen van deze tijd? Wat is een school eigenlijk? Wat zou het moeten zijn? Tijdens een 24-uurssessie werd hierover nagedacht door docenten, theoretici en kunst- en designprofessionals. Het KCR publiceert er een artikel over. Lees het hier.

Bijna 24 uur zijn de gordijnen van het theaterlokaal van VMBO-school de Palmentuin in Rotterdam-IJsselmonde hermetisch gesloten. Binnen wordt gefilosofeerd, gediscussieerd, mindfullness beoefend, gegeten en (kort) geslapen. De hamvraag is: wat is een school nu eigenlijk? En: wat zou die moeten zijn? Na een ontbijt met croissants en gekookte eieren begint het buiten licht te worden. De gezichten zijn kreukelig, maar er is nog genoeg elan voor een laatste rondje brainstormen. ‘Let’s build Skill City’ zegt economiedocent Ale Wynia strijdvaardig.

De 24-uurssessie in De Palmentuin is een initiatief van The New School Collective (TNSC), een netwerk van docenten, ‘educatoren’, theoretici en kunst- en designprofessionals. Zij ontwikkelden een traject dat het verschijnsel school zo fundamenteel mogelijk tegen het licht houdt. In de woorden van initiatiefneemster Mirjam van Tilburg: ‘We stellen de leerfabriek ter discussie. Nu leren haast overal kan, is het belangrijk om je af te vragen wat de functie van de school is.’ Eerder was er een vergelijkbare sessie op de Rotterdamse VMBO-school De Hef.

Netwerken
‘Wat heeft de leerling van nu nodig om morgen zijn plek in de maatschappij te kunnen vinden?’ vat Anne Marie Backes, TNSC-lid en directeur van het Kenniscentrum Cultuureducatie Rotterdam, het vraagstuk samen. ‘Ons huidige schoolsysteem dateert uit 1870, een tijd waarin hiërarchisch werd gedacht. Dat betekent: veel leerlingen komen in de onderlaag, en weinigen halen de top. De toekomst draait niet om hiërarchie maar om netwerken, die helemaal geen top kennen. In feite leiden we kinderen op voor het verleden, helaas.’

De 24-uurssessie van 22 op 23 januari is gevarieerd en out of the box. Het gezelschap wisselt van samenstelling maar er is een harde kern van negen deelnemers die het hele etmaal volmaakt. Gasten zijn creatief strateeg Astrid Poot, yogadocent Peter Leslie, filosoof Henk Oosterling en kunstenaar Maarten Bel, die het gezelschap tijdens het ontbijt statements laat zingen op Vivaldi en Jingle Bells.

Klein beginnen
Ook drie docenten van De Palmentuin doen mee. Theaterdocent Arno Ouwehand zegt geïnspireerd te zijn door filosoof Oosterling. ‘We moeten het aandurven om onze manier van lesgeven opnieuw te bekijken. Klein beginnen en gewoon doen. Dat is toch mooi?’ Ale Wynia breekt een lans voor het onderwijzen van vaardigheden. ‘We zijn teveel gericht geraakt op kennisoverdracht.’

De koppeling tussen enerzijds experimenteren, kunst, filosofie, en anderzijds praktische vragen vanuit de Palmentuin-docenten werkt goed. De afsluitende brainstorm levert concrete ideeën op waarmee de Palmentuin de spirit van de 24-uurssessie kan voortzetten. Wekelijkse inspiratiebijeenkomsten. Een broedplaats. Een geheim genootschap dat docenten interviewt over hun passie. ‘Niet teveel binnen de lijntjes kleuren’, zegt Astrid Poot. ‘Het moet bovenal vreemd en verrassend blijven.’ ‘Volgende week graag weer zo’n sessie’, zuchten sommige deelnemers na afloop.

Foto’s door Jacqueline Fuijkschot